Kalbimin Arka Odası
Herkesin görmediği ama bizim bildiğimiz şeyler vardır. Sırlar gibi, utanç verici anlarımız gibi, duygularımız gibi. Söylemek istemeyiz hiç kimseye; yüzümüz yanar, kulaklarımız kızarır hatırlayınca. Sahi, bu kadar özenle gizlediğimiz şeyler ne ki? Adam mı öldürdük, birine zarar mı verdik? Hayır, sadece ağlamak istedik belki ya da bir merdivenden kayıp düştük. Herkesin gizli ve kapıları ardına kadar kilitli bir odası varsa, biz neyden, kimden utanıyoruz? Kendimizden mi? Duygular... Ah, o Allah’ın belası, görünmeyen ama en derinde olan şeyler. Bazı insanlar vardır, çok sert durur dışardan. İnsanlar onlar için "güçlü karakter" der, arkasında saklanan korkağı bilmeden. Gülmediği için mi güçlü, yoksa gülmeyi bilmediği için mi? Bir de bununla övünürler. Acınası varlıklar... "Ağlak" derler benim gibilere, "Her şeye gözü dolar, acizdir o. Her şeye en yüksek sesle güler, şamatalıdır. Çok çabuk sinirlenir canım o ,hasta, o hasta. Hep depresyondadır, oksijeni melankoli......